Most Loved Tracks6 users
Prince -
When Doves Cry
5 users
Prince -
Purple Rain
5 users
Prince -
1999
5 users
Prince -
Kiss
5 users
Prince -
Little Red Corvette
Music Video Links Uptown | Somewhere Here on Earth | Purple Rain |
Dinner With Delores | Marz | Why You Wanna Treat Me... |
Alphabet St. | When Doves Cry | Thieves in the Temple |
|
Artist BiographyAvailable in:
Prince, właśc. Prince Rogers Nelson (ur. 7 czerwca 1958 w Minneapolis, zm. 21 kwietnia 2016 w Chanhassen[2]) – amerykański muzyk, przedstawiciel wielu stylów, m.in.: R&B, funk, soul, dance rock i pop.
Najbardziej znany jako wokalista i gitarzysta, grał także na instrumentach klawiszowych i perkusji. Autor tekstów i kompozytor, zajmował się także produkcją muzyczną i aranżacją swoich utworów[3]. Tworzył pod inspiracją muzyki Jimiego Hendrixa[4]. Zaliczany jest do największych ekscentryków rockowych. Jego zachowanie na scenie i ubiór początkowo było postrzegane jako kontrowersyjne i czasami obsceniczne[5]. Miał 157 cm wzrostu, na scenie często występował w butach z wysokim obcasem[5]. Zmarł 21 kwietnia 2016 roku.
Urodził się w 1958 w Minneapolis, w stanie Minnesota. Jego matka była Amerykanką włoskiego pochodzenia a ojciec, John Nelson, czarnoskórym muzykiem jazzowym, grającym na pianinie w trio The Prince Rogers Band[6]. Ojciec miał pewien wpływ na przyszłą twórczość Prince'a który wykorzystywał używane przez niego sekwencje akordów, a w kilku piosenkach Amerykańskie Stowarzyszenie Kompozytorów, Autorów i Wydawców uznaje go za współautora. Jego rodzice rozstali się w 1966 roku. Prince był samoukiem: w młodości samodzielnie opanował grę na pianinie, gitarze i perkusji[6]. Zadebiutował na scenie w wieku 14 lat w zespole Grand Central później przemianowanym na Champagne[6]. Później nagrywał z zespołem 94 East którego nie był oficjalnym członkiem[7]. Współpracował z zespołem do czasu podpisania kontraktu z Warner Bros. w 1978 roku[6]. Od 2001 roku był Świadkiem Jehowy[8], uczestniczył w zebraniach w miejscowej Sali Królestwa. Od tego czasu płyty odróżnia przede wszystkim łagodniejsza warstwa tekstowa, w której daje się zauważyć odejście od typowego dla wcześniejszej twórczości języka ulicy[6].
W 2004 został wprowadzony do Rock and Roll Hall of Fame[9].
Wide ThumbClearartFanartBanner
User Comments
zag says: 6 years ago
Bit of a recording legend!