Most Loved TracksNo loved tracks found...
Music Video LinksArtist BiographyAvailable in:

Cornelia van Meijgaard (bekend als Conny Stuart) - Wijhe, 5 september 1913 - Amsterdam, 22 augustus 2010
Cornelia (Conny) van Meijgaard groeide op als oudste dochter in een Nederlands hervormd gezin in Den Haag, waar haar vader in dienst was van CHU-senator mr. W.L. baron de Vos van Steenwijk. Conny's jeugd werd gekenmerkt door de zorg voor haar geestelijk beperkte broer Kees, waardoor haar ouders weinig aandacht voor haar hadden. Klassieke muziek, vooral opera, speelde een belangrijke rol in het gezin Van Meijgaard. Conny volgde na de lagere school de meisjes-HBS. Het theater, het circus en de film trokken haar al vroeg aan, en ze verzamelde handtekeningen van beroemde acteurs zoals Fien de la Mar.
Op elfjarige leeftijd kreeg ze een piano en droomde ze van een carrière als zangeres. Ze bedacht de artiestennaam 'Puck Stuart' en na haar eindexamen in 1931 leidde ze een onbezorgd bestaan. Via kennissen probeerde ze haar loopbaan als zangeres van de grond te krijgen. In 1935 ontmoette ze impresario Henri Hofman, met wie ze al snel ging samenwonen.
Kort voor het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog kwam Stuarts carrière in de showbusiness toevallig op gang. Op 25 juli 1939 debuteerde zij op de Nederlandse radio met het chanson 'Un amour comme le nôtre' van Charles Borel-Clerc, begeleid door het orkest De Romancers onder leiding van Gerard van Krevelen. Dit optreden bracht haar het succes waar ze van had gedroomd: in korte tijd werd ze een bekende en geliefde stem op de Nederlandse radio. Stuart zong niet alleen chansons, maar werkte ook mee aan cabaretprogramma's. In oktober 1940 ontmoette ze cabaretier Wim Sonneveld, die haar een plaats in zijn gezelschap bood. Hun samenwerking begon in 1943 en duurde tot 1960. Hun relatie was professioneel en platonisch, ondanks hun hechte band. In september 1943 trouwde Stuart met Hofman.
Na een korte onderbreking vanwege de geboorte van haar twee zoons, ontwikkelde Stuart zich in de jaren vijftig en zestig tot een artieste van formaat bij het Sonneveld-cabaret. Shows als 'Artistenpension' (1951), 'De winckel van Sinckel' (1953) en 'Waar de blanke top' (1954) vielen in de smaak bij publiek en critici. In de zomer van 1955 liep Stuarts huwelijk met Hofman op de klippen. Ook haar tweede huwelijk met acteur Joop Doderer eindigde na drieënhalf jaar. Haar hechte band met Sonneveld werd door haar echtgenoten gezien als de oorzaak van de mislukte huwelijken.
Na het verlaten van het Sonneveld-cabaret raakte Stuart betrokken bij de musicalwereld. In 1965 schitterde ze in 'Heerlijk duurt het langst', geschreven door Annie M.G. Schmidt en Harry Bannink. De samenwerking met Schmidt en Bannink leverde succesvolle musicals op, waaronder 'En nu naar bed' (1971) en 'Madam' (1981).
Op Koninginnedag 1984 nam Stuart afscheid van haar musicalcarrière en ontving ze de zilveren erepenning van de stad Amsterdam. In 1985 zong ze nog in de speciaal voor haar geschreven voorstelling 'De Stuart story', maar kort daarna beëindigde ze ook haar zangcarrière. Op 11 september 1987 speelde ze haar laatste rol in de Stadsschouwburg van Amsterdam in de toneelsolo 'Schommelzang' van Samuel Beckett.
Na haar afscheid van het toneel verdween Stuart nagenoeg geheel uit het Nederlandse openbare leven. In 1995 ontving ze de Oeuvre Prijs Scheveningen, maar trok zich daarna definitief terug. Stuart wilde geen publieke begrafenis en liet vastleggen dat ze nooit vanuit een theater begraven mocht worden. Toen zij in 2010 op 96-jarige leeftijd overleed, besteedde de Nederlandse pers relatief weinig aandacht aan haar heengaan.
Wide Thumb
Clearart
Fanart


Banner
User Comments