Most Loved Tracks7 users
AC/DC -
Thunderstruck
6 users
AC/DC -
Back in Black
5 users
AC/DC -
Highway to Hell
5 users
AC/DC -
You Shook Me All Night Long
5 users
AC/DC -
Hells Bells
Music Video Links Back in Black | Rock the Blues Away | You Shook Me All Night... |
High Voltage | Jailbreak | Heatseeker |
Dirty Deeds Done Dirt ... | Rock 'n' Roll Train | It's a Long Way to the... |
|
Artist BiographyAvailable in:
AC/DC is een Australische hardrockband uit Sydney, gevormd in 1973 door de gebroeders Angus en Malcolm Young. Hoewel de band vaak wordt gezien als pionier van hardrock,[1][2] classificeerden de leden zelf hun muziek altijd als rock-'n-roll.[3]
De bezetting van AC/DC is meerdere malen veranderd voor het uitbrengen van hun eerste album, High Voltage, in 1975. Daarna bleef de bezetting enige tijd stabiel totdat de bassist Mark Evans vervangen werd door Cliff Williams in 1977. In 1979 nam de band hun zeer succesvolle album Highway to Hell op. De zanger Bon Scott overleed op 19 februari 1980 door een acute alcoholvergiftiging. De groep dacht er over na om te stoppen, maar snel werd Brian Johnson - die daarvoor de zanger van Geordie was - als vervanger geselecteerd. Later dat jaar werd het bestverkochte album van de band, Back in Black, uitgebracht.
Het volgende album, For Those About to Rock We Salute You, was ook uiterst succesvol en was het eerste album van AC/DC dat de nummer één-positie in de Verenigde Staten bereikte. De populariteit van AC/DC daalde enorm nadat de drummer Phil Rudd vervangen werd door Simon Wright in 1983. Phil Rudd keerde in 1994 terug bij de band, nadat Chris Slade gevraagd werd om te vertrekken, om mee te werken aan het album Ballbreaker uit 1995. Vijf jaar later kwam het album Stiff Upper Lip uit en werd door critici overwegend positief beoordeeld. Black Ice is het recentste album en kwam uit op 20 oktober 2008.[4]
AC/DC heeft wereldwijd meer dan 200 miljoen albums verkocht,[5] waarvan 71 miljoen albums in de Verenigde Staten.[6] Back in Black is met 45 miljoen exemplaren het op één na meestverkochte album wereldwijd.[7] AC/DC staat op de vierde plaats van de lijst "100 Greatest Artists of Hard Rock" van VH1,[8] en op de zevende plaats van de lijst "Greatest Heavy Metal Band of All Time" van MTV.[9] In 2004 bracht het muziektijdschrift Rolling Stone de lijst van "The 100 Greatest Artists of All Time" uit met AC/DC op de 72ste plaats.
AC/DC werd in 1973 in Sydney geformeerd door Malcolm Young. Deze gitarist, afkomstig uit een Schotse muzikale emigrantenfamilie, wilde een nieuwe rockband beginnen na in enkele bandjes gespeeld te hebben. Hij vond na een advertentie enkele muzikanten: Larry van Kriedt op bas, Colin Burgess op drums en zanger Dave Evans en vroeg zijn jongere broer Angus Young om gitaar bij de band te komen spelen. De naam "AC/DC", wat staat voor "alternating current/direct current" (wisselstroom respectievelijk gelijkstroom), is bedacht door de zus van Angus en Malcolm, Margaret, die het gelezen had op een elektrisch toestel (volgens de ene bron was het haar stofzuiger, volgens een andere haar naaimachine). AC/DC is ook "slang" voor biseksualiteit, maar staat verder los van de band AC/DC.
Het eerste concert werd gegeven op 31 december 1973 in de Chequers Club in Sydney. De groep speelde veel covers maar ook eigen songs, waaronder Can I Sit Next to You Girl- wat ook het eerste nummer was dat AC/DC uitbracht met zanger Dave Evans - en Rockin' in the Parlour. Later is "Can I Sit Next To You Girl" vaak gezongen door Bon Scott en ook in de studio op LP uitgebracht. Deze songs werden in februari 1974 in de studio op plaat gezet. Op het moment van die opname waren Burgess en Van Kriedt al vervangen door bassist Neil Smith en drummer Noel Taylor. Toen de single met die twee songs in juli 1974 uitkwam, trad de groep op tv in de Last Picture Show op. In dat tv-optreden waren Rob Bailey op bas en Peter Clack op drums te zien, die dus niet bij de opname van de single betrokken waren geweest. De band wisselde in die periode zo vaak van bezetting dat Malcolm noodgedwongen soms bas speelde en de band diverse muzikanten de revue zag passeren. Evans werd door de broers Young te 'glam' gevonden en hij werd dan ook ontslagen. De toenmalige manager van de band, Dennis Laughlin, viel toen enkele keren in als zanger. Het producersduo Harry Vanda/George Young (de oudere broer van Malcolm en Angus), dat in de jaren 60 succes gekend had als leden van The Easybeats, zag wel wat in de band en nam ze onder contract. Voor de band werkte een chauffeur: Bon Scott, die inmiddels wist dat de band een nieuwe zanger zocht. Na een auditie werd hij aangenomen. Hoewel hij bijna tien jaar ouder was dan de rest van de band pasten zijn uitstraling en zang goed bij de groep. Het eerste album werd in het najaar van 1974 opgenomen, maar op dat moment bestond de band nog maar uit Bon, Angus en Malcolm. Daarom werd sessiedrummer Tony Kerrante ingehuurd en verzorgde George Young het baswerk op het debuutalbum High Voltage. Pas begin 1975 had de band een vaste bezetting. Met Phil Rudd op drums en Mark Evans op bas werden de zalen in Australië plat gespeeld en dankzij Angus' maniakale podiumact (gestoken in kostschooluniform, headbangend, over de grond rollend en zelfs op de nek van Bon het publiek doorkruisend) kregen ze een enorme aanhang en geduchte reputatie. In sommige steden in Australië werd de band geweerd en tijdens optredens braken soms gevechten uit. De eerste albums werden vaak in recordtempo opgenomen, soms in minder dan twee weken en tussen optredens door. Het was in die begintijd heel gebruikelijk twee tot drie keer per dag op te treden.
Wide ThumbClearartFanartBanner
User Comments
DJ ROLER says: 4 years ago
Hello everybody. There is a problem with the spelling of the AC / DC volume for review in KODI. This is called the tape AC / DC, but it can only be written to a file as AC-DC. Please also include the notation AC-DC here. Thank you.